Kunst en Landschap 20 jaar
Twintig jaar geleden liepen of fietsten voor het eerst enige honderden mensen door ons mooie landschap en langs bijzondere locaties om kunst te bekijken. Enige jaren na de start werd ´Kunstroute Lonneker” omgedoopt tot ´KunstenLandschap´ waarmee we de relatie tussen kunst en omgeving wilden benadrukken.
De wens is ontstaan om terug te blikken naar de toekomst. Dit doen we door in 8 korte artikelen het wel en wee van K&L van afgelopen 20 jaar te beschrijven.
Kunst en Landschap waar gaat dat over? Een jonge succesvolle kunstenaar vertrouwde mij in 2002 toe dat zijn diepste wens was om midden in het landschap een vierkante kilometer asfalt te creëren zonder enig doel. Vervolgens keken wij naar zijn 10 minuten durende video van een spoorwegovergang waarbij er geen trein of voertuig langskwam. Was dat kunst? Na 20 jaar organiseren van de Kunstroute Lonneker weet ik het nog niet. En o ja! Die kunstenaar ontwerpt tegenwoordig huizen terwijl jaargenoot Daan Roosengaarde nu ”slim” asfalt aanlegt. Er zijn echter ook kunstenaars die ambachtelijk begaafd zijn maar waar wij van vinden dat ze niets te melden hebben. Na 20 jaar zijn we soms zo arrogant. Er zijn ook bezoekers die voor de fietsroute komen en de kunst aan zich voorbij laten gaan. Het zij zo. Ook de term landschap is vaag. We zijn fan van de opvatting dat de kwaliteit van een landschap zich kenmerkt door de begrippen Ruimte (dus niet volgebouwd), Duisternis (dus niet overal lichtpunten) en Rust (dus geen omgevingslawaai). Op deze punten is het landschap er in 20 jaar niet beter op geworden. Maar genoeg hierover.
Hoe is het allemaal ontstaan. In 1998 werd de school aan de Dorpsstraat in Lonneker verkocht. Het gerucht ging dat de nieuwe bewoners een commune van kunstenaars vormden. De bakker besloot maar eens poolshoogte nemen door het brood zelf bij de bewoners af te leveren. Haar conclusie was dat er 2 normale gezinnen woonden met 1 beeldend kunstenaar en een keramist. Dat viel weer mee. Onder de naam Mayart hielden wij, Marja Hilgerink en Ard van der Oord verkoop-exposities. De hal die zo hoog is dat je er kunt badmintonnen werd al snel ingezet als centrale expositieruimte. Via kunstliefhebber Hans van Ommen hadden wij goede contacten met mensen in Rheine die actief waren in het ondersteunen van kunstenaars uit Zimbabwe. Een expositie daarvan bij Mayart was een groot succes en smaakte naar meer.
De eerste versie van de kunstroute Lonneker was in 2000. Gerard Freriks, Marja Hilgerink en Ard van der Oord organiseerden deze kunstwandeling/ fietstocht buiten de galeries om.
Dat jaar was ook de vuurwerkramp. De uitnodiging voor deze expositie had toevallig een logo van een ontploffende bom, terwijl Ard samen met Etta Maduro de week ervoor in de Bamshoeve een workshop hield met de vraag “verzin een bestemming voor dit gebouw”. Geen prettig toeval.
